اثر مورفین خوراکی بر تکوین شبکه کروئید و بطن چهارم جنین ۱۴ روزه موش های نژاد ویستار

زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که تجویز مورفین می تواند به بروز ناهنجاری های رفتاری در انسان و مدل های حیوانی منجر شود. هدف از این پژوهش، بررسی اثر مصرف مورفین خوراکی توسط مادر بر تکوین بطن چهارم و شبکه کروئید جنین موش های نژاد ویستار می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی از موش های صحرایی نژاد ویستار با محدوده وزنی 200-170 گرم استفاده شد. گروه های آزمایش پس از باروری، مورفین را با دوز 05/0 میلی گرم بر لیتر در آب آشامیدنی به صورت روزانه دریافت کردند. به گروه کنترل فقط آب شرب شهری داده شد. 14 روز و 12 ساعت پس از بارداری، موش های آبستن با استفاده از کلروفرم بیهوش شدند. سپس جنین ها به همراه رحم طی عمل جراحی از بدن حیوان خارج و به منظور فیکس شدن به مدت 30 روز در محلول فرم آلدئید 10% قرار گرفتند. در ادامه، جنین ها مراحل پردازش بافتی را طی کرده و پس از برش گیری و رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین ـ ائوزین از نظر تکوین بطن چهارم و شبکه کروئید بررسی شدند. برای تعیین بافت بطن چهارم و شبکه کروئید از نرم افزار موتیک (motic) استفاده گردید. یافته ها: در این مطالعه، سطح شبکه کروئید در گروه آزمایش افزایش نشان داد. همچنین سطح بطن چهارم در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که مصرف مورفین خوراکی می تواند از تکوین و عملکرد طبیعی شبکه کروئید و بطن چهارم جلوگیری کند. این نقص در جنین موش های باردار معتاد به اپیوئیدها قابل مشاهده است.